Het eiland van gebergten en hoosbuien

Na 2,5 week te hebben doorgebracht op het Zuidereiland hebben wij een goed beeld van dit eiland. Het eiland is in één woord bergen, het lijkt net of de Europese Alpen zijn samen gegooid op dit kleine stuk land. Het gehele land bestaat uit gebergte met daaromheen kust, een perfecte vakantiebestemming als je niet kan kiezen tussen bergen en kust. Wij vinden kust en bergen allebei leuk, oké kust iets leuker, oké kust veel leuker, maar we hebben ons verdomd goed vermaakt, zoals te lezen is in onderstaande blog.

Na te zijn aangekomen op het Zuidereiland zijn wij gelijk doorgereisd naar Kaikoura. Een waar Utopia voor de liefhebber van zeezoogdieren. Door de constante voedselstroom uit een diep rif nabij Kaikoura, verblijven hier vele soorten zeezoogdieren, van de kleine NZ-se pelsrob tot de grote potvis. En potvissen is waar Kaikoura bekend om staat en voor ons dus ook de grootste reden om hier een bezoekje te brengen. Om deze grootste tandroofdieren ter wereld van dichtbij te aanschouwen hebben wij een walvistoer gedaan. Tijdens deze toer hadden wij twee jonge mannetjes gespot die omhoog waren gesnorkeld om bij te komen van hun jachtpartij zo'n 3000 meter diep. Van de boot zie je eigenlijk alleen een grote homp walvis liggen die eens in de minuut ademhaalt, tot dat het beest opeens een paar seconden onder het wateroppervlak duikt. Dit betekent dat het bakbeest nog een grote ademteug neemt om daarna zijn staart in de lucht te werpen en te beginnen aan de afdaling voor de jacht. Het idealistische plaatje van de walvisstaart boven het wateroppervlak hebben wij gezien en geschoten (qua foto).Tijdens de walvistocht zijn we ook terecht gekomen in een school bottlenose dolfijnen van 300 of meer. Je weet niet waar je moet kijken of schieten (weer foto :D) overal bedrijvigheid en dolfijnen die zich enkele meters boven het oppervlak gooien, zeer de moeite waard zo'n boottochtje bij Kaikoura!

Na Kaikoura, waar Koen trouwens de trotse vinder was van menig PAUA schelp, een super mooie kleurrijke glinsterende schelp, hebben we Abel Tasman Nationaal Park bezocht om daar op oudjaarsdag zo'n acht uur lang in rond te sloffen. Een mooi park met vele mooie baaien en uitkijkpunten. Op oudjaarsdag hebben wij onszelf verwend en hadden wij een heus bed, vlees én bier. Voor jullie is dit een normale woensdag, voor ons is dit het hof van Eden. We hebben hier ook waarlijk van genoten, een beetje jammer was dat wij na onze wandeltocht helemaal kapot waren en nadat wij elkaar de beste wensen hadden gegeven elk ons aparte bedje hadden opgezocht. Een rustig nieuw jaar dus voor ons.

Na een paar dagen in de auto of op een matje ter dikte van de Donald Duck (het weekblad niet een stripboek- waren wij maar zo gelukkig :'( ) te hebben geslapen, keken wij echt uit naar het slapen in een bed. Ons bed bevond zich in een dorm (een kamer met meerdere bedden) en in deze dorm bevond zich een al iets ouder mannetje, welke zich al op zijn zijtje had gedraaid. Dit mannetje had zich in het Nieuwe jaar eens goed vermaakt met zijn handjes, daar hij zichzelf een nieuwjaarswank had gegeven, met als eindresultaat een vredig slapend mannetje en als bijproduct een spermalucht die in de gehele kamer hing. In Bijbelse tijden hadden wij dit manspersoon een goede aframmeling kunnen geven en aan hem kunnen oreren “heerschappen welk met hunzelve pamfluit spelen zullen de toorn des gods voelen en zullen tot in den einde den tijd worden verbannen naar den vagevuur”. Dit de 21ste eeuw zijnde hebben wij dit maar niet gedaan en zijn wij na de raampjes verder te hebben opengezet en ons neusje in ons dekbed te hebben gelegd lekker wezen slapen. De lucht heeft onze nachtrust in een heus bed met echte lakens niet echt kunnen verpesten. Na Tasman zijn we via de westkust naar Hokitika gereden om vanaf daar de korte reis naar de gletsjers te maken.

Bij aankomst in Hokitika regende het pijpenstelen en heeft het twee dagen als een gek geregend, zo erg dat op de weg naar het zuiden (onze weg) er een deel van een brug was weggeslagen en deze weg niet meer begaanbaar was. We hebben onze planning dus moeten veranderen en 700 kilometer moeten omrijden, omdat de enige weg naar de westkust nu via de oostkust lag. Haha, dus na een vergadering met alle wegenmappen, kaarten en boeken van NZ hebben we een nieuwe planning gemaakt. Zodoende hebben we via Arthurs Pass (door het midden van het eiland) eerst de oostkust aangedaan om via de zuidkust naar Fjordland te gaan. Tijdens deze roadtrip hebben we de meren Pukaki en Tekapo (twee super blauwe meren bij Mt. Cook) en de meeste plaatsen bezocht waar je pinguïns kan vinden. Blijven leuke beestjes die waggellaars.

In het Fjordland hebben we de lange weg afgelegd naar de Milford Sounds, een briljant mooi natuurgebied waar je een cruise kan nemen in de fjorden. Super mooi en we hadden tevens super lekker weer. De weg naar de Milford Sounds is trouwens ook geweldig, deze gaat langs mooie bergformaties, kreken, kloven en meren, wat mooi materiaal oplevert voor wandeltochten en uitzichtpunten. We hebben na de cruise dan ook een dag besteedt om de meeste dingen te kunnen zien, waarbij de wandeltocht naar de Key Summit het mooist was, waar je op de top een grandioos fotootje kan nemen van een bergmeertje met de reflectie van de bergen er omheen. Eén van de mooiste uitzichten tot nu toe.

Na dit spektakel hebben we een tweede poging gedaan om Franz Josef te bezoeken om daar een gletsjer tocht te boeken zonder te worden dwarsgezeten door het weer. De tocht hebben we van tevoren geboekt daarbij hebben we enorm veel mazzel gehad. Er was namelijk een tweede weeralarm uitgeroepen. De ochtend helihike was gecanceld en door het aankomend slechte weer werden de vluchten van de aankomende drie dagen waarschijnlijk ook gecanceld. Wij hadden veel mazzel dat onze helihike net wél doorging, want dat hadden we echt niet willen missen! Eerst wordt je voor een kwartiertje over de Franz Josef gletsjer gevlogen met een helikopter (heel raar het lijkt wel of je zweeft), waarna je midden op de gletsjer wordt afgezet om vervolgens 2 uur lang te mogen paraderen op het ijs. Overal waar je loopt heeft het voortdurende bewegende ijs weer allemaal mooie ijsformaties gebouwd. Een waar ijsfenomeen was het en met de helikoptertvlucht erbij is het gelijk één van de vele onvergetelijke gebeurtenissen op onze reis geworden.

Na de helihike zijn we snel de auto in gesprongen om de storm te ontvluchten en waren we weer in Hokitika beland (de brug ernaar toe was net die dag weer open). In dit plaatsje hadden we gelukkig nu wel iets zon en heeft Esther in de rivier ernaast een groot stuk Jade gevonden. Als alles-wat-de-aarde-uitspuugt verzamelaars waren wij heel blij met dit steentje. Op de dag dat de regenstorm losbarstte zijn wij snel naar het Oosten en de zon gereden.

Nu zitten wij onze laatste drie dagen te slijten in Akaroa, waar we lekker genieten van de zon en van ons boekje voordat we morgen vertrekken naar Fiji voor meer zon en het lezen van boekjes. Wij zijn ons dus momenteel aan het voorbereiden op Fiji. Yeah! :D

De foto's zijn te vinden op: https://www.facebook.com/media/set/?set=a.10152380989070089.945794.648330088&type=1&l=b30ff47a77