Het laatste gedeelte Azie

Zozo de tijd vliegt, Azië, het tweede gedeelte van onze reis, zit er alweer op. Bijna 5 maanden hebben wij op dit continent mogen doorbrengen. De resterende 4 maanden brengen wij door in Australië, Nieuw Zeeland, Fiji (yeah!) en Californië. Genoeg om naar uit te kijken. Maar voordat wij jullie gaan vervelen met verhalen hierover gaan wij jullie voor de laatste keer nogmaals vervelen met verhalen van het staartje van onze reis in Azië.

Na Kuching zijn we doorgereisd naar Sukau. wat bekend staat om de wilde orang-oetans waarmee je oog in oog kan komen te staan, vanaf een bootje wel te verstaan (en dan rijmt ook nog). In Sukau wordt namelijk niet gelopen door de jungle maar wordt er gevaren. Om die oranje apen te zien hebben wij ons geluk tot twee keer maal toe getest en hebben dus tot 2 maal toe een bootje gecharterd. De eerste keer tijdens zonsondergang, waarbij het gecharterde bootje een beetje motorproblemen had. Dit is niet zo erg ware het niet zo dat de hemel zich opende en wij werden overvallen door een ware tropische storm. Zeiknat tot op de onderbroek en met een kapot bootje zijn we afgedropen naar ons guesthouse, zonder onze neven te aanschouwen. De ochtend erna, met nieuwe moed en droge kleding hebben we weer een bootje gecharterd. Dit keer zat het weer wel mee, maar waren wij wederom niet gelukkig in het spotten van wilde orangs. Ach ja das het mooie en tevens het vervelende van de natuur, je weet nooit of je wilde dieren ziet of niet.

Van Sukau zijn we naar Semporna gegaan. Van alle steden van onze gehele reis is dit de meest smerige, het kwam dus ook als een verrassing dat hier de mooiste eilandjes en de mooiste duikgelegenheden waren te vinden van geheel Maleisië. In Semporna hebben wij gedoken bij Sibuan, een wonderschoon eilandje. Bij dit eilandje hebben wij drie duiken gedaan, waarbij wij zeer gelukkig waren in de wildlife die wij hebben gezien. Niet alleen hebben wij meerdere zeldzame vissensoorten gezien maar tevens werden wij vereerd met het zicht op 4 volwassen zeeschildpadden en meerdere 1-1,5 meter grote adelaarsroggen. Roggen zijn zeer majestueus in het voortbewegen/vliegen door de zee, maar ze vallen in het niet bij het gracieuze zwemmen van de zeeschildpadden. Zeeschildpadden zijn waarlijk de meest majestueuze dieren in de oceaan. Het feit dat wij met deze sierlijke oerdino's mochten zwemmen was echt supercool en is iets wat ons altijd bij zou blijven.

Na Semporna hebben wij besloten om per schip van Tawau de grens over te gaan naar Tarakan een eiland in Indonesië, waar wij vandaan een vlucht pakken naar Balikpapan. Dit klinkt leuker (en makkelijker) dan dat het is. Aangekomen op donderdagavond in Tawau gaan we langs de haven om alvast kaartjes te regelen voor de boot op vrijdagochtend en om er zeker van te zijn dat wij de goeie haven hebben. Bij de haven aangekomen geeft de ticketmevrouw aan dat als wij vrijdagochtend om 10 uur bij haar komen wij nog genoeg tijd hebben om de boot te halen en een ticket te kopen. Met dit in ons achterhoofd hebben wij een vliegticket geboekt van Tarakan naar Balikpapan op zaterdag 11:15. Na een heerlijke nachtrust hebben wij de backpacks op onze gespierde schouders geheist en hebben we de weg afgelegd naar de haven. Eénmaal daar aangekomen beginnen de lokalen al tegen ons te blèren dat er vandaag geen boot naar Tarakan gaat. Gearriveerd bij het ticketvrouwtje geeft ze aan dat de boot naar Tarakan kapot is en er pas morgen weer een boot gaat. Wij geven aan dat dit niet mogelijk is omdat ons vliegtuig die ochtend gaat en wij anders het vliegtuig niet redden. De ticketmadam geeft aan dat er wel een boot vertrekt naar Nunukan waar wij op een boot kunnen overstappen naar Tarakan. Even veel geld en evenveel tijd, daar ons niks anders rest settelen wij ons in deze situatie en pakken de boot naar Nunukan. Tijdens deze bootreis wordt door een bootsmannetje gezegd dat de boot naar Tarakan in Nunukan op ons zou wachten. Maar aangekomen in Nunukan- helaas, geen boot. Dus boot weg, en die dag gaat er ook geen boot meer, de eerstvolgende boot is om 7 uur s'ochtends op de dag dat wij vliegen. De boot doet er drie uur over dus volgens iedereen redden wij het makkelijk om ruim voor 11:15 op het vliegveld te zijn. Er rest ons niks anders dan ons in te checken in een hotelletje en de volgende dag onze reis voort te zetten. De volgende dag waren wij al om 6:30 bij de haven voor de boot naar Tarakan die naar goed Indonesisch gebruik 3 kwartier te laat vertrok. 07:45, ietsje later dan gepland maar eindelijk op weg naar Tarakan! Om 10:45 meren wij uiteindelijk aan in Tarakan, waar wij door een mensenmassa en over 3 boten moesten klauteren om de kade te bereiken. Op de kade aangekomen springen we achterop een ojek (brommert) om te racen naar het vliegveld. Om 11 uur tikken wij de incheckbalie aan, waarbij wij helemaal bezweet en hijgend beginnen te lullen tegen de incheckers. De incheckers kijken ons die zwetende blanken raar aan en moeten met spijt mededelen.........spannend.......... dat de vlucht 2 uur is vertraagd!! Hahaha das karma mensen, in ons laatste verhaal geven wij als tip aan de ouders van Es dat het handig is om 2 uur voor je vlucht aanwezig te zijn op het vliegveld en BAM komt Murphy met zijn stomme wet aanzetten en werd het ons onmogelijk gemaakt om ons te houden aan die regel. Al met al is alles goed gekomen en hebben wij de vlucht gered en hebben wij een paar dagen doorgebracht in Balikpapan en Samarinda. Om daarna vanaf Balikpapan op Yogjakarta te hebben gevlogen. Yogjakarta is eindelijk weer een leuke stad, met tal van leuke shopjes, restaurants en barretjes. In Yogjakarta hebben wij de Borubudur bezocht, een groot boedhistisch architectonisch wonder uit de 9de eeuw. Ook hebben wij een cursus batik gedaan, wat niks anders is dan schilderen met kaarsenvet, super leuk en de kunstwerken die wij hebben afgeleverd leken onverwachts ook nog ergens op.

Van Yogja zijn wij op de trein gesprongen om de reis in Azië te eindigen in Jakarta, bij de ouders van Esther. Dus na maandenlang telkens de koopjes te moeten zoeken, de verdere reis plannen, slapen in soms vieze en vaak warme kamers en het eten in etablissementen waar Rob Geus zijn 'ga zo door stickertje' naar alle waarschijnlijkheid niet had opgeplakt, hebben wij nu mogen genieten van de gastvrijheid van Esthers ouders. We praten homecooked meals, schone kamers, schoon sanitair, wc-papier in overvloed en air-conditioning. Dit is samenwerking met het goede gezelschap van Es' ouders en de nodige potjes risk hebben ervoor gezorgd dat de laatste week Azië onvergetelijk is geworden en dat wij nu met goede moed Australië kunnen gaan tackelen. Over risk gesproken de laatste stand is 4 keer winst voor generaal Koen, 2 keer winst voor korporaal Esther 1 keer winst voor soldaat Joke en 0 keer winst voor kanonnenvoer Aart.

Vandaag pakken wij de vlucht naar Australië waar wij van het vliegveld worden gepikt door Wimpy (de oude vieze man die wij hebben ontmoet in Afrika) die met ons meereist naar Uluru in het midden van Australië, maar hierover meer in het volgende blog “het begin van deel 3 van de reis”.

Foto's staan op: https://www.facebook.com/media/set/?set=a.10152105393440089.906479.648330088&type=1&l=e17e9c24bc