Adrenalinetoer in Namibie

Waar waren we gebleven, Swakopmund was het niet, waar Esther ging skydiven en wij gingen Sandboarden. Diepzeevissen was helaas gecancelled... Swakopmkund lijkt op een idealistisch Oostenrijks plaatsje, met de Oostenrijkse huisjes, Duitse namen en de schone straten. Het ligt aan zee maar een gezellig stadje aan zee is het niet, geen cafeetjes of gezellige tentjes op het strand. Het ligt namelijk midden in de Namibische woestijn aan de Atlantische oceaan. Ook raar is het Afrikaans wat ze daar lullen, het is voor ons Nederlanders goed te verstaan, en andersom verstaan ze ons waarschijnlijk ook. Dus na 2 maanden van alles eruit blaten wat er in ons bolletje opkomt, moeten wij nu opeens op ons woorden letten...!

Het sandboarden hebben we gedaan in het midden van de woestijn. Voor ons beiden de eerste keer sandboarden, maar na 2 keer naar beneden te zijn gegleden (lees: vallen) hadden wij volgens ons zelf het boarden toch aardig onder de knie. Vooral Koen dacht dat hij de mannelijke Sauerbrei was, maar bij het zien van het sanboardfilmpje heeft hij deze gedachte toch maar laten varen. Het leek namelijk wel of hij zelfs tijdens het sandboarden steentjes en schelpjes aan het zoeken was, daar hij de hele tijd met zijn handen in het zand zat. Ook zijn we nog met een bodyboard naar beneden gezoefd op de linzy kant van de woestijnduin, de steilste kant van de duin. Aan deze kant wordt maar liefst een halsbrekende 75km/u gehaald op zo'n bord. Iedereen heeft de onderkant van de duin zonder van het bord af te rollen gehaald, behalve ons Esther die bij 65 km/u eventjes dacht dat zij ook wel zonder bord verder kon glijden. Dit was niet het geval.. Wat wel het geval was, was dat Esther meerdere omwentelingen op de duin heeft gemaakt. Niks aan het handje verder, daar het zand echt heel fijn was en het ook helemaal geen pijn deed als je op je snoeferd viel. Het eindresultaat van het sandboarden was een een goed gevoel van adrenaline en een goeie broek vol van woestijnzand. We hebben nog een zandkasteel gemaakt van al het zand wat van ons afkwam tijdens het douchen. :D Na het sandboarden werd Esther opgehaald om te gaan tandem skydiven. Weer een onvoorstelbaar geweldige ervaring. Vooral de free-fall was een groot spektakel, zo vrij als een vogeltje vliegen, alsof je 30 seconden lang in een achtbaan zit die 200km/u naar beneden vliegt- subliem!

En Koen, heeft Koen niet geskydived?! Koen is een beetje een laffe prei, zoals de heer Steentjes al zo mooi heeft verwoord als reactie op onze laatste blog. Koen heeft namelijk al hoogtevrees als hij op de Eifeltoren staat in Madurodam. Het springen uit een vliegtuig op 3km hoogte vond hij dan ook niet zo'n goed idee. Tijdens de sprong van Esther leek Koen zelfs nerveuzer te zijn dan Esther. Zo schattig die twee, ja wij weten het. Deze dag vol stress en adrenaline hebben we beëindigd met een romantisch etentje bij de KFC, kip heeft nog nooit zo lekker gesmaakt. :) Over eten gesproken, wij hebben als echte omnivoren tijdens een dinertje in Swakopmund ons te goed gedaan op een biefstuk van zebra, elandantilope, springbok en oryx. Door de marinade die hetzelfde was op elk stukje vlees, merkte wij niet echt veel verschil in de smaak tussen de verschillende stukken, maar dit betekende alleen maar dat alle stukken vlees heel lekker waren :P. Na Swakopmund zijn we naar Dune 45, de grootse zandduin van Namibië, gegaan. Het zand van deze duin is rood, wat het helemaal een mooi gezicht maakte, wij hebben deze duin natuurlijk met een beetje ploeteren beklommen. Hier hebben we wederom van een geweldige zonsondergang genoten. Ook hebben we nog de Fish River Canyon, na de Grand canyon de grootste canyon ter wereld, bezocht. Vandaag zijn we Zuid-Afrika binnen gereden. Zuid Afrika wil dat overlandtrucks eens per jaar worden gekeurd in het land van herkomst. Onze truck vindt zijn herkomst in Engeland, maar wordt gekeurd in Afrika. Hierdoor mag onze truck Zuid Afrika niet binnen. Na 68 dagen hebben wij dus nu afscheid genomen van de grote gele truck, en gaan verder met een Zuid Afrikaanse bus. Nou ja, busje vergeleken met onze truck! Maar om onze grootste filosoof uit de Nederlandse geschiedenis te citeren 'elk nadeel heb zijn voordeel' we hoeven nu niet meer in een tentje te slapen. Yeah!! :D. Nu 3 dagen Stellenbosch en 4 dagen Capetown en daarna arbeiten in Stellenbosch maar meer daarover in de volgende blog.

Fotos volgen zsm op:
https://www.facebook.com/media/set/?set=a.10151415262470089.825979.648330088&type=3&l=ddcb61af93

X Koen en Es